Δεν χρειαζόμαστε άλλα μαθήματα Tango!

Έχω έναν φίλο που ξεκίνησε Tango κι αμέσως πήγε να παρακολουθήσει όσα περισσότερα μαθήματα μπορούσε. Ήταν σε σχολή πέντε μέρες την εβδομάδα, λαμβάνοντας 2-3 μαθήματα κάθε απόγευμα. Ήθελε να μάθει όσα μπορούσε…μέσα σε έξι μήνες.

Έξι μήνες αργότερα, παρά τα πολλά μεσαίου ή και προχωρημένου επιπέδου μαθήματα, δεν μπορούσε να εκτελέσει καθαρά σχεδόν ούτε τις βασικές κινήσεις. Είχε σωστά μερικές κινήσεις που μπορούσε να θυμήθεί (κι άρα μπορούσε να οδηγήσει). Η στάση του κι η οργάνωση του σώματος ήταν ένα χάος. Δυστυχώς στο τέλος των έξι μηνών, είχε μισο-κατακτήσει μπόλικες ικανοτήτες επιπέδου αρχάριων κι ένα υπέρ-φουσκωμένο “εγώ” υποτιθέμενου μεσαίου επιπέδου χορευτή.

Αυτός ο τύπος δεν χρειαζόταν περισσότερα μαθήματα. Χρειαζόταν μια ειλικρινή κριτική. Χρειαζόταν να εξασκήσει αυτά που είχε μάθει. Χρειαζόταν μια επικοδομητική κριτική από τις παρτενέρ του κι ενδεχομένως καθοδήγηση από ειλικρινείς επαγγελματίες σε καθοδηγούμενες practicas (practica assistida). Χρειαζόταν ενεργή συζήτηση, με έμπειρες ειλικρινείς παρτενέρ σε μια practica.

Αυτό είναι ακριβώς που θέλω κι εγώ στη χορευτική μου κοινότητα. Γιατί τον χρειάζομαι αυτόν τον χρόνο. Δεν θέλω περισσότερα μαθήματα, σεμινάρια και workshop. Χρειάζομαι χρόνο για να δουλέψω σε αυτά που ήδη γνωρίζω. Πρέπει να δουλέψω τα πράγματα που έμαθα στα ιδιαίτερα μαθήματα μου, αλλά δεν έχω καταφέρει να ενσωματώσω στον χορό μου και να εξευγενίσω-καθαρίσω τις κινήσεις. Δεν χρειαζόμαστε περισσότερα μαθήματα. Χρειαζόμαστε περισσότερες practicas με ενεργή συζήτηση κι ανάδραση μεταξύ του ζευγαριού.

Οι άνθρωποι μπορούν να απορροφήσουν συγκεκριμένες πληροφορίες κάθε φορά. Η υπερφόρτωση με πληροφοριες είναι μη λειτουργική για την αποτελεσματική εκμάθηση. Εάν δεν μπορείτε να το συγκρατήσετε ή να το εκτελέσετε, σας είναι άχρηστο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, δημιουργούμε αυταπάτες εκμάθησης όπου οι άνθρωποι διατηρούν πληροφορίες σε πολύ ρηχό επίπεδο. Μπορούν να διηγηθούν αυτό που έμαθαν, αλλά δεν μπορούν να το εκτελέσουν για 5 λεπτά στην πίστα με πολλαπλούς και διαφορετικούς παρτενέρ. (Κάντε το πείραμα και θα το δείτε και μόνοι σας.)

Πιστεύω απόλυτα ότι η πραγματική εκμάθηση δεν συμβαίνει σε μια τάξη. Συμβαίνει κυρίως στο περιβάλλον ενός κοινωνικού χορού (milonga – practica). Συμβαίνει όταν εξασκήστε με έναν/μια παρτενέρ του επιπέδου σας. Συμβαίνει κατά τη διάρκεια του πειραματισμού και της εξερεύνησης σας. Συμβαίνει όταν αναλύσετε μια κίνηση και καταλάβετε την μηχανική της πολυπλοκότητα!

Δεν μαθαίνουμε ακούγοντας μια διάλεξη. Μαθαίνουμε παίρνοντας τα πράγματα στα χέρια μας και κάνοντας εξασκηση. Ανακαλύπτοντας τι δουλεύει καλύτερα για εμάς αφού προσαρμοστούμε με βάση το αποτέλεσμα που θα πάρουμε από τον κάθε μας πειραματισμό.

Οι βέλτιστες πρακτικές εκμάθησης ισχύουν ανεξάρτητα με το αν μαθαίνετε πώς να πλέξετε, πως να σχεδιάσετε ένα λογότυπο στον Η/Υ ή στο πως θα χορέψετε mambo. Όταν έχετε τις νέες αυτές πληροφορίες, πρέπει να αφιερώστε χρόνο για να παίξετε μαζί τους, να πειραματιστείτε μαζί τους και να τις ενσωματώσετε στις γνώσεις σας. Αναζητήστε ειλικρινή κι επικοδομητική κριτική, πραγματοποιήστε προσαρμογές και πειραματιστείτε λίγο περισσότερο. Practice makes perfect που λενε και στην USA.

Αυτό μπορεί να σας το πει οποιοσδήποτε επαγγελματίας δάσκαλος. Εκεί συμβαίνει η πραγματική μαγεία, τα φοβερά “ααααα τώωωωρα κατάλαβα” κι η πραγματική εκμάθηση.

Ελεύθερη μετάφραση – επιμέλεια: ocho.gr
Πηγή: https://karenkaye.net/2016/05/24/we-dont-need-more-classes/